Kritische commentatoren hebben zich sinds lang afgevraagd waarom een gewelddadige interventie in Libië nodig was. De onlangs gepubliceerde emails van Hillary Clinton bevestigen, dat het minder ging om de bescherming van een bevolking tegen een dictator, als wel om geld, banken en het voorkomen van een Afrikaanse economische soevereiniteit.

Obama en Sarkozy in Libië

Het korte bezoek van toenmalig minister van buitenlandse zaken Hillary Clinton in oktober 2011 werd door de media aangehaald als een "overwinnings-tour". "Wij kwamen, wij zagen en hij stierf!" kakelde zij in een interview met CBS [1], toen ze hoorde over de gevangenneming en de gewelddadige moord op de Libische leider Muammar el-Kaddafi.

Maar de overwinnings-tour, schrijven  Scott Shane en Jo Becker in de New York Times [2], was voortijdig. Libië was door het (VS') Departement van Buitenlandse Zaken op een laag pitje gezet, "omdat het land verbrokkelde in chaos, die leidde naar een burgeroorlog die de hele regio destabiliseerde, de vluchtelingencrisis in Europa aanwakkerde en de Islamitische Staat een vrij-haven verschafte, die de VS nu wanhopig probeert in te dammen."

De interventie door VS-NATO zou om humanitaire redenen ondernomen zijn, na rapporten over massa-gruweldaden; maar mensenrechtenorganisaties trekken deze beweringen in twijfel [3] na het constateren van een gebrek aan bewijs [4]. Vandaag vinden er echter gruweldaden plaats die wel te verifiëren zijn. Zoals Dan Kovalik in de Huffington Post schreef [5]: "de mensenrechtensituatie in Libië is een ramp, waarbij duizenden gevangenen, waaronder kinderen, verkommeren in gevangenissen zonder een goed gerechtelijk kader" en "ontvoeringen en gerichte moordpartijen nemen hand over hand toe".

Vóór 2011 had Libië haar economische onafhankelijkheid verworven, met zijn eigen water, zijn eigen voedsel, zijn eigen olie, zijn eigen geld en zijn eigen staatsbank. Het land was onder Kaddafi uitgegroeid van één van de armste tot het rijkste land van Afrika. Onderwijs en medische verzorging waren gratis [6]; het hebben van een woning werd beschouwd als een mensenrecht en de Libiërs namen deel aan een origineel systeem van lokale democratie. [7]. Het land ging prat op 's werelds grootste irrigatie-systeem, de "Grote door de Mens gemaakte Rivier" [8], die water van de woestijn naar de steden en de kuststreken bracht; en Kaddafi was bezig met een programma om dit model over heel Afrika te verspreiden.

Maar dat was vóór de militairen van de VS en de NATO het irrigatiestysteem bombardeerden [9] en verwoestingen in het land aanrichtten. Vandaag is de situatie zo ernstig, dat president Obama zijn adviseurs heeft gevraagd opties voor te bereiden, met inbegrip van een nieuw militair front in Libië [10] en het ministerie van defensie staat kennelijk klaar met "het volledige spectrum van benodigde militaire operaties".

De overwinnings-tour van de minister van buitenlandse zaken was inderdaad vroegtijdig, wanneer we het hebben over het officieel opgegeven doel van humanitaire interventie. Maar de onlangs openbaar gemaakt emails onthullen een andere agenda achter de Libische oorlog en die was, zo lijkt het, voltooid.

Missie voltooid?

Van de 3.000 emails, die eind december 2015 vrijgegeven zijn van de privé email-server van Hillary Clinton, komen bijna 1/3 van haar intieme vertrouweling Sidney Blumenthal, het hulpje van de Clintons, die bekendheid verwierf toen hij getuigde tegen Monica Lewinsky. Eén van deze emails [11], gedateerd 2 april 2011, vermeldt:

De regering van Kaddafi heeft 143 ton goud en een vergelijkbare hoeveelheid zilver.... Deze goudvoorraad was opgebouwd vóór de huidige rebellie begon en was bedoeld om een pan-Afrikaanse munt te introduceren, gebaseerd op de Libische gouden dinar. Dit plan had de bedoeling om de Franstalige Afrikaanse landen een alternatief te bieden voor de Franse frank (CFA)

In een commentaar over de bron van de informatie staat er in deze email nog:

Volgens ingewijde kringen zijn deze voorraden goud en zilver meer dan 7 miljard dollar waard. Frans geheime diensten hebben dit plan ontdekt kort na het begin van de huidige rebellie en dit was één van de factoren, die president Nicolas Sarkozy beönvloed hebben om Frankrijk aan de aanval mee te laten doen. Volgens deze personen berusten Sarkozy's plannen op de volgende zaken:

1. Een wens om een groter deel van de Libische olieproductie te verwerven;
2. De Franse invloed in Noord-Afrika vergroten,
3. Zijn interne politieke situatie verbeteren,
4. De Franse militairen de gelegenheid geven hun positie in de wereld te bevestigen,
5. Tegemoetkomen aan de zorgen van zijn adviseurs met betrekking tot de lange termijn plannen van Kaddafi om Frankrijk als de dominante mogendheid in het Franstalige deel van Afrika te vervangen.

Overduidelijk afwezig is ook maar één vermelding over humanitaire zorgen. De objectieven zijn geld, macht en olie.

Andere explosieve bevestigingen in de onlangs gepubliceerde emails worden in detail vermeld door onderzoeksjournalist Robert Parry [12]. Die omvatten aannames van oorlogsmisdaden door rebellen, van trainers voor speciale operaties binnen Libië en wel bijna vanaf het begin van de protesten, en van Al Qaeda geïntegreerd in de door de VS gesteunde oppositie. Sleutel-propaganda thema's voor de geweldadige interventie zijn niet meer dan geruchten gebleken. Parry veronderstelt, dat ze misschien van Blumenthal zelf afkomstig zijn. Ze bevatten de bizarre bewering, dat Kaddafi een "verkrachtingspolitiek" had, waarbij hij Viagra aan zijn troepen zou uitdelen; een beschuldiging die later geuit zou worden door VN-ambassadeur Susan Rice in een VN-presentatie. Parry vraagt rhetorisch:

Denkt u nu, dat het voor de regering van Obama makkelijker zou zijn Amerikaanse steun voor deze "regime wijziging" te krijgen als ze uitleggen hoe Frankrijk de Libische rijkdom wil stelen en zijn neo-koloniale invloed in Afrika wil behouden - of zouden de Amerikanen beter reageren op propaganda-thema's over Kaddafi, die Viagra aan zijn troepen uitdeelt zodat ze meer vrouwen kunnen verkrachten, terwijl zijn scherpschutters onschuldige kinderen in het vizier nemen? Bingo!

Het globale financiële schema omwerpen

Kaddafi's dreigende poging om een onafhankelijke Afrikaanse munt op te zetten werd niet lichtzinnig opgevat door Westerse belangen. In 2011 zou Sarkozy de Libische leider een bedreiging voor de financiële veiligheid van de wereld genoemd hebben [13]. Hoe zou dit kleine landje van 6 miljoen inwoners zo'n bedreiging kunnen vormen? Eerst wat achtergrond-informatie.

Het zijn banken, en niet regeringen, die het meeste geld creëren in de Westerse economieën, zoals de Bank of England recentelijk toegaf. [14] Dit gaat al eeuwen zo, met een methode die "fractional reserve lending" heet, het verstrekken van leningen met maar een kleine reserve echt geld. Oorspronkelijk bestonden deze reserves uit goud. In 1933 verving Franklin Rooseveldt bij binnenlands gebruik het goud door reserves die door de centrale bank gecreëerd waren, maar internationaal bleef goud de reserve valuta.

In 1944 werd in Bretton Woods, New Hampshire, besloten het Internationale Monetaire Fonds en de Wereldbank op te richten, om wereldwijd dit door banken gecreëerde geldsysteem te verenigen. Een geldtoevoer die door privé-banken wordt gecreëerd als rentedragende schulden vereist een permanente toevoer van schuldenaren. En in de halve eeuw die volgde zaten de meeste ontwikkelingslanden gevangen in schulden aan het IMF [15]. De leningen kwamen met condities, zoals "structurele hervormingen" met soberheidsmaatregelen en privatiseringen van staatseigendommen.

Na 1944 werd de US-dollar verwisselbaar met goud verhandeld als de reserve valuta. Toen de VS niet langer in staat was de gouddekking van de dollar te handhaven, sloot het in de jaren 70 een pact met de OPEC-landen om de dollar met olie te dekken, en maakten zo de "petro-dollar". Olie mocht alleen nog maar in dollars verkocht worden, die gestort werden bij banken van Wall Street en bij andere internationale banken.

In 2001 was Saddam Hussein van Irak niet tevreden over de slinkende waarde van de dollars, die de OPEC voor zijn olie kreeg en verbrak de afspraak en verkocht olie in euro's. Een regime-verandering volgde spoedig, gepaard met wijdverspreide verwoestingen in het land.

In Libye brak Kaddafi ook het pact, maar hij deed meer dan alleen olie in andere valuta verkopen.

Deze ontwikkelingen worden in detail beschreven door blogger Denise Rhyne [16]:

Al sinds decennia hadden Libië en andere Afrikaanse landen gepoogd een pan-Afrikaanse goudstandaard te creëren. Kaddafi van Libië en andere Afrikaanse staatshoofden hadden een onafhankelijke, pan-Afrikaanse "harde munt" gewild.

Onder het leiderschap van Kaddafi waren Afrikaanse naties al minstens twee keer samengekomen om te vergaderen over een monetaire unie. De landen hadden gepraat over het gebuiken van de Libische dinar en de zilveren dirham als enige mogelijkheid om Afrikaanse olie te kopen.

Tot aan de recente VS/NATO-invasie werd de gouden dinar door de Centrale Bank van Libië (CBL) uitgegeven. De Libische bank was 100 procent staatseigendom en onafhankelijk. Buitenlanders moesten via de CBL handelen om zaken te doen met Libië. De Centrale Bank van Libië gaf de dinar uit met gebruikmaking van de 143,8 Ton goud van het land.

Kaddafi (voorzitter van de Afrikaanse Unie in 2009) bedacht en financierde een plan om de soevereine staten van Afrika te verbinden met een gouden munt tot de Verenigde Staten van Afrika. In 2004 had een pan-Afrikaans parlement (53 naties) de basis gelegd voor de Afrikaanse Economische Unie - met een gezamenlijke gouden valuta gepland in 2023.

Afrikaanse olie-producerende landen bereidden zich voor om de petro-dollar vaarwel te zeggen en betaling in goud te vragen voor olie en gas.

Laten zien wat mogelijk is

Kaddafi had meer gedaan dan een Afrikaanse monetaire coup organiseren. Hij had aangetoond, dat financiële onafhankelijkheid mogelijk was. Zijn grootste infrastructurele project, de "Grote door de Mens gemaakte Rivier", maakte droge streken tot een ontbijtmandje voor Libië en het 33 miljard kostende project was gefinancierd zonder rente, zonder buitenlandse schuld, door Libisch eigen staatsbank.

Dat zou kunen verklaren waarom dit kritische stuk infrastructuur in 2011 verwoest werd. De NATO bombardeerde niet alleen de pijpleiding [17] maar verwoestte het hele project door ook de fabriek te bombarderen waar de pijpen gemaakt werden om het te repareren. Het vernietigen van een irrigatiesysteem, dat 70 procent van de bevolking dient, ziet er niet echt uit als een humanitaire interventie. Eerder, zoals de Canadese professor Maximilian Forte het beschrijft in zijn op diepgravend onderzoek berustende boek Slouching Towards Sirte: NATO’s War on Libya and Africa ("Banjerend naar Sirte: De oorlog van de NATO tegen Libië en Afrika") [18]:

Het doel van VS' militaire interventie was het verstoren van een ontstaand stramien van onafhankelijkheid en van het netwerk van onderlinge samenwerking binnen Afrika, die tot een grotere zelf-voorzienigheid leidde. Die onafhankelijkheid staat haaks op de geo-strategische en politiek-economische ambities van machten buiten Europa, met name de VS.

Mysterie opgelost

De emails van Hilary Clinton werpen ook licht op een ander enigme, dat door commentatoren van het eerste uur werd opgemerkt. Waarom, binnen enkele weken na het begin van de gevechten, zetten de rebellen hun eigen centrale bank op?

Robert Wenzel schreef [19] in The Economic Policy Journal in 2011:

Dit suggereert, dat we te doen hebben met iets meer dan een groep rebellen die wat heen en weer rennen en dat er behoorlijk geraffineerde invloeden spelen. Ik heb nooit eerder gehoord van een centrale bank, die in slechts enkele weken uit een populaire opstand ontstaan is.

Het was allemaal erg verdacht, maar zoals Alex Newman concludeerde [20] in een artikel in november 2011:

Of het redden van banken en van het corrupte wereldwijde banksysteem inderdaad bij de redenen waren om Kaddafi omver te werpen... misschien weten we dat nooit zeker - in ieder geval niet officieel.

Hier zou de zaak verdacht, maar ongeverifieerd zijn gebleven, zoals zo veel verhalen over fraude en corruptie, als er niet die publikatie was geweest van Hillary Clinton's emails na een onderzoek van de FBI. Deze voegen heel wat gewicht toe aan Newman's verdenkingen: de gewelddadige interventie was niet in de eerste plaats voor de veiligheid van de mensen. Het ging om de veiligheid van het globale banksysteem, over geld en over olie.

13 maart 2016

Bronnen en referenties:

[1] CBS video interview: http://www.cbsnews.com/videos/clinton-on-qaddafi-we-came-we-saw-he-died/

[2] Scott Shane en Jo Becker in de New York Times: http://www.nytimes.com/2016/02/28/us/politics/libya-isis-hillary-clinton.html?_r=0

[3] Mensenrechtenorganisaties trekken de rapporten over massa-gruwelijkheden in twijfel: http://www.independent.co.uk/news/world/africa/amnesty-questions-claim-that-gaddafi-ordered-rape-as-weapon-of-war-2302037.html

[4] Gebrek aan bewijs: http://www.counterpunch.org/2011/08/31/the-top-ten-myths-in-the-war-against-libya/

[5] Dan Kovalik in de Huffington Post: http://www.huffingtonpost.com/dan-kovalik/clinton-emails-on-libya-e_b_9054182.html

[6] Onderwijs en medische verzorging waren gratis: http://www.counterpunch.org/2015/10/20/libya-from-africas-wealthiest-democracy-under-gaddafi-to-terrorist-haven-after-us-intervention/

[7] Een origineel systeem van lokale democratie: https://en.wikipedia.org/wiki/General_People's_Committee

[8] Het Grote door de Mens gemaakte Rivier project: http://www.mathaba.net/news/?x=632945

[9] VS-NATO bombarderen irrigatie-systeem:  http://www.truth-out.org/news/item/30999-war-crime-nato-deliberately-destroyed-libya-s-water-infrastructure

[10] Obama's optie voor een nieuw militair front in Libië http://www.counterpunch.org/2016/02/05/obama-readies-to-fight-in-libya-again/

[11] Email van 2 april 2011, aan Clinton van haar intieme vertrouweling Sidney Blumenthal: http://www.zerohedge.com/news/2016-01-09/clinton-email-hints-oil-gold-were-behind-regime-change-libya

[12] Robert Parry: Wat Hillary wist over Libië: http://www.commondreams.org/views/2016/01/13/what-hillary-knew-about-libya

[13] Sarkozy: Kaddafi is een bedreiging voor de financiële wereld: http://www.thenewamerican.com/economy/markets/item/4630-gadhafi-s-gold-money-plan-would-have-devastated-dollar

[14] Bank of England: Geld wordt door commerciële banken gecreëerd: http://www.bankofengland.co.uk/publications/Documents/quarterlybulletin/2014/qb14q1prereleasemoneycreation.pdf

[15] Ontwikkelingslanden gevangen in schulden aan het IMF: http://www.globalexchange.org/resources/wbimf/oppose

[16] Denise Rhyne: Kaddafi's pan_Afrikaanse goudstandaard: http://www.youshouldbuygold.com/2011/10/end-of-african-gold-standard-the-oil-gold-relationship/

[17] De NATO bombardeert de Libische watervoorziening: http://www.truth-out.org/news/item/30999-war-crime-nato-deliberately-destroyed-libya-s-water-infrastructure

[18] Maximilian Forte: https://ceasefiremagazine.co.uk/review-slouching-sirte-natos-war-libya-africa-maximilian-forte/

[19] Robert Wenzel, in The Economic Policy Journal  http://www.economicpolicyjournal.com/2011/03/libyan-rebels-form-central-bank.html

[20] Alex newman's conclusies http://www.thenewamerican.com/economy/markets/item/4630-gadhafis-gold-money-plan-would-have-devastated-dollar

Het originele artikel is te vinden op http://ellenbrown.com/2016/03/13/exposing-the-libyan-agenda-a-closer-look-at-hillarys-emails/

Vertaald door Rudo de Ruijter.

Ellen Brown is procureur en Voorzitter van het Public Banking Institute (http://public banking institute.org) en auteur van de bestseller "Web of debt" ("Schuldenweb"). In het laatste van haar 12 boeken, The Public Bank Solution (De oplossing van overheidsgeld),onderzoekt ze succesvolle overheids bankmodellen, zowel historisch als wereldwijd. Ze heeft meer dan 300 artikelen op haar blog EllenBrown.com. Luister naar “It’s Our Money with Ellen Brown” on PRN.FM.

Copyright: Met toestemming van Ellen Brown